Znalezionych wyników: 17

pamiętam

też jestem

co u Was??? pamiętam

załamana555- jestem z Wami

jestem i pamietam

czyli nadal czekanie- pamietam

trudne i smutne to wszystko,ale nie nam oceniac decyzje innych... jestem z Wam z calym sercem

ja również...

właśnie, macie???

choroba weryfikuje krag znajomych i przyjaciół. ja z niedowierzaniem patrze na zachowania niektorych- np. kolezanki z pracy( oprocz 2 na 15) nie zadzwonily, nie przyszly odwiedzic od wrzesnia- choc w międzyczasie urodzilam corke- zadnego zainteresowania, jakbym zarazala! przykro mi, bo z niektorymi znam się od ponad 10lat. za to ci, ktorych nigdy bym o to nie podejrzewala potrafili sie odnależc w sytuacji. pomagaja i wspieraja,

ja też pracuję w przedszkolu

to przykre, ale ludzie wlasnie tacy sa...szukaja sensacji. kiedy ja zachorowalam, to juz dwa dni po tym jak odebralam wynik histopat. rozmawiala o mnie fryzjerka z klientka- kobiety, ktorych nie znam, w salonie, w ktorym nigdy nie bylam! przypadkiem slyszala ta rozmowe moja kolezanka z pracy i wieczorem dzwonila z pytaniem, co u mnie, bo slyszala, ze mam raka. mieszkam w niewielkim miescie, jestem nauczycielka, wiec sporo ludzi mnie zna. kiedy ide ulica widze ich pytajacy wzrok. czasem nie tyle pytajacy, co zdziwiony, ze jeszcze zyje. to przykre. zwlaszcza, jak sobie uswiadomisz, ze informacja o chorobie wyszla z gabinetu lekarskiego i ze teraz pol miasta wie o tak intymnej sprawie, jak choroba. nagle mnostwo ludzi zaczepia mnie na ulicy i pyta, co u mnie? coraz czescie odpowiadam- poza tym, ze mam raka, w porzadku. zle mi z tym, cala ta sytuacja to dodatkowy powod do stresu...
POZDRAWIAM SERDECZNIE

zgadzam sie w pelni z wpisem powyzszym i dolaczam do apelu o empatie!!!

dołączam swoje zdrowaski

modlitwe gwarantuje....................trzymajcie sie! czekam na dobre wiesci