Znalezionych wyników: 3

Dusiołek, rzeczywiście u Was to wszystko potoczyło się bardzo szybko, ale, obojętnie, jak długo trwa walka, zawsze stajemy w obliczu ostatecznego niepogodzeni. Wiem,jak jest Ci ciężko, jak gorzkie są łzy. I wiem, jak bardzo jest Ci źle teraz,gdy wokół Ciebie ludzie , jakby nigdy nic, gadają o karpiach, choinkach i kolejkach w supermarkecie, a Tobie serce pęka z bólu.
Przytulam Cię mocno :/pociesza:/

Droga Jaga-bz - chyba mnie przerażasz - droga, którą idziesz, rysuje sie przede mną, pomału, ale coraz wyraźniej, ja jeszcze patrzę w ukochane oczy, jeszcze mogę sie przytulić, uslyszeć bicie najdroższego serca i odchodzę od zmysłów na myśl, że, być może...staram się o tym nie myśleć, ale nieuchronność wisi nad nami, jak czarny cień
Nie wiem, co będzie -potem, nie wiem czy w ogóle będzie jakieś- potem
NIetrudno mi jest wczuć sie w Twoje położenie, przeczuwam je całym sercem
Przytulam Cię bardzo , bardzo serdecznie :tull:

Joanno, mój tata zmarł 8 lat temu , też w cierpieniach, choć nie z powodu raka. Bardzo go kochalam i ciężko to przeżylam, ale teraz wspomnienia już nie bolą , gorycz spłynęła, a słodycz wspomnień została. Chociaż trudno Ci w to w tej chwili uwierzyć, Ty również kiedyś bez bólu będziesz mogła oglądać stare fotografie ,będziesz też wspominać przeszłość z uśmiechem, przekonasz się, że, nawet jeśli teraz uśmiech wydaje Ci się zdradą w stosunku do drogiego zmarłego, to odnajdziesz pogodę ducha.Serdecznie Ci tego życzę :tull: