Znaleziono 1 wynik

Kochani moi! Nikt, kto nie zetknął się z tą straszną chorobą osobiście, tak naprawdę nie wie jak zachować się przy chorym. Ludzie potrafią być strasznie dziwni i wredni w tym swoim niedoinformowaniu...Boją się chorych na raka i przez to też chorzy z czasem często oddalają się od ludzi żyjąc samotnie ze swoim bólem.
Gdy mama zachorowała część rodziny odsunęła się tłumacząc, że widząc ja w takim stanie za bardzo to przeżywają. Przestali więc przychodzić, a Ci którzy przychodzili często traktowali mamę jak powietrze. Przychodzili ją odwiedzić a tak naprawdę rozmawiali tylko między sobą a mama leżała cichutko na nich patrząc.... Dla mnie do końca mama była najważniejsza i wciąż pytałam ją o zdanie, kiedy coś planowałam - była obecna w każdym planie na przyszłość i śmiałam się, gdy mówiła żebym nie piła z jaj kubka bo zarazki...Głaskałam ją, przytulałam, nie bałam się napić z tej samej butelki i nie myłam rąk po każdym kontakcie a byli i tacy... I to już nie chodzi o samą rozmowę o chorobie ale o zachowanie wobec chorego człowieka, bo to zawsze jest człowiek, ten nasz najbliższy,kochany nie ważne, że chory. Najgorsze, w tym wszystkim jest to,że często ludzie potrafią bardziej przybić niż choroba.