Znalezionych wyników: 133

Witaj Agnieszko...
Czas powoli ale systematycznie ucieka do przodu, nie pozwalając zapomnieć nam jak bardzo ulotna jest każda chwila, jak szybko znikają kolejne wydarzenia, jak ulotny cień wspomnienia pozostaje w naszej pamięci.
Niekiedy mówimy o kimś, że więcej zapomniał, niżeli my zdążymy nauczyć się o jakiejś sprawie czy zjawisku...
Taka jest natura czasu, że po okresie refleksji, zadumy, przychodzi okres intensywnej pracy, abyśmy nie trwali zbyt długo w tym refleksyjnym nastroju, w tym melancholijnym nic nie robieniu i zamyśleniu, o tym co było.
Życie i czas nie znosi stagnacji...
Pozdrawiam serdecznie :lol:

Agnieszko na powitanie w kraju.
http://www.youtube.com/wa...&feature=fvwrel
Zawód kierowcy nie jest może najlepszym zawodem świata, ale ma swój romantyzm i dobre strony, niekiedy tęsknię do tej roboty jak potępieniec, choć nie jest to jedyna praca którą wykonywałem w swoim życiu...
http://www.youtube.com/wa...feature=related
http://www.youtube.com/wa...feature=related

Przeglądając stare utwory muzyczne doszedłem do wniosku, że mogę je dopasować do każdej swojej życiowej sytuacji, no może nie do końca ale jednak, a te utwory dedykuje, chwilkom, spędzonym wspólnie, tęsknię do tych chwil.
Całuję serdecznie

Witaj Agnieszko :lol:

Myślę, że nasze poczucie bezpieczeństwa powoduje, że najlepszymi chwilami w naszym życiu są te spędzone w zaciszu znanych miejsc, gdzie znamy każdy kąt, każdy przedmiot.
W zaciszu domowym przeżywamy nasze radości i tragedie, nasze rozterki i porywy serca.
Tu płaczemy i cieszymy się swoim szczęściem, bezpieczni przed światem, który potrafi być bezwzględny i okrutny do granic naszej wytrzymałości.

Agnieszko mam nadzieję, że wizyta u onkologa rozwieje Twoje wątpliwości i ten wabik- znamię okaże się niegroźnym znamieniem, który dla mnie stanowi takiego raczej wabika, niżeli groźne znamię...

Czytając o Twojej wycieczce do Niemiec w jakiś sposób odczułem tęsknotę za swoją pracą, w jakiś sposób powraca do mnie to co stanowiło sens mojej egzystencji przez tyle lat.
Z jednej strony była to przygoda, powiew absolutnej wolności, gdy pokonywałem kolejne kilometry spiesząc z ładunkiem po drogach całej Europy, zmęczony niekiedy do granic możliwości, samotny w swojej ciężarówce, śmierdzący i niekiedy zwyczajnie głodny, bo zabrakło czasu na porządny posiłek...
Zawsze jednak pozostawał w oczach zachwyt gdy oglądałem zza szyby samochodu cudowny widok z okolic Neapolu, Nicei, Barcelony, Porto czy lodowca w Norwegii...
Może właśnie takie wspomnienia są największym skarbem dla tych ludzi, którzy spędzają swoje życie na drogach świata.
To co zobaczymy, to co usłyszymy w pędzie wiatru, szumie fal nadmorskich powoduje, że u schyłku swoich dni możemy powiedzieć NIE ŻAŁUJĘ...
pomimo tego że w DOMU jest najlepiej.
Pozdrawiam śerdecznie :lol:

Czekamy czekamy Agniesiu.
Wiem że nie jest Ci łatwo po ostatniej aferze, ale czas mija i to co było a nie jest... warto po prostu niekiedy odpuścić i zapomnieć, szkoda Twojego zdrowia i naszego niepokoju.
Pozdrawiamy serdecznie

Agnieszko trochę martwimy się Twoją nieobecnością, wiem że funkcjonujesz, wiem że jesteś, ale ...To będzie miłe jak powiesz wszystkim że u Ciebie wszystko ok.
Pozdrawiam serdecznie :flow:

Witaj Agnieszko.
Cieszę się że odpoczywasz, ale nie zapominasz o Dziadkach...
Mam nadzieję że Mamusia również wróciła już do formy po pamiętnych perypetiach.
Pogoda skłania do opalania i wypoczynku właśnie nad wodą, szkoda tylko że ja nie mogę w pełni korzystać z uroków lata, a właściwie jego końcówki.
Ściskam serdecznie i pozdrawiam gorąco :flow:

Agnieszko
Ciągle wracam do tych wspólnie spędzonych chwil, mam nadzieję że powtórzą się jeszcze, mam nadzieję że spotkam się z Tobą i Wszystkimi "podglądaczkami"... myślę że uświadamiamy Im że warto poświęcić odrobinę swojego czasu , nie ze względu na nasze wzajemne fascynacje, ale dlatego, że poznając się tylko wirtualnie zyskujemy naprawdę bardzo dużo, ale realne spotkanie udowadnia, że nie myli nas przeczucie, że to nie wydaje się nam, że istniejemy i czujemy to o czym piszemy z głębi naszych serc...
Życie jest cholernie trudne dla każdego z nas, dlatego warto wyjść na chwilę poza ramy naszej codzienności odnaleźć w sobie potrzebę dokonania czegoś nowego, poznania kogoś kto jest naszym duchowym krewniakiem...
Na zawsze pozostanie w nas wspomnienie dobrego, które przeżyliśmy wspólnie, ot takie cudowne uczucie, uśmiech w pędzącym pociągu, niby nieistotne, ale zapadające w serce i pamięć...
A przecie to tak dużo w naszym życiu.
Cieszę się na następne spotkania, bez względu na czas i miejsce, wiem że warto... |przytula|

http://www.youtube.com/watch?v=79NiN7ISW7E

Witaj Agnieszko :flower:

Jak widzisz jestem już w domu, i z tego miejsca jeszcze raz chcę podziękować z Cudowne chwile spędzone razem.
Ten czas spędzony wspólnie, przy autentycznie starych standardach muzyki stworzył nastrój na rozmowę do białego rana i dłużej, niestety okoliczności nie sprzyjały naszemu spotkaniu, mam nadzieję że następne nie będzie już tak ograniczone czasowo...
Agnieszko nie jestem w stanie nic mądrego dodać w kwestii Twojego Chłopaka, moje Przedmówczynie wyraźnie wypowiedziały się na ten temat, ja mogę jedynie podpisać się pod Ich wypowiedziami... nie zasługujesz na związek tego typu.
Jesteś piękną wrażliwą dziewczyną, a Twój chłopiec i jego rodzina to zupełnie inny świat, gdzie chyba nigdy nie dojdzie do pełni porozumienia i przełamania barier kulturowych, nikt nie może niczego Ci nakazać, uczucia to taki delikatny zakątek naszej świadomości, gdzie tylko Ty jesteś jedyną osobą mogącą podjąć nawet najboleśniejszą decyzję...
Nie będę pisać że żałuję, że nie jestem o 30 lat młodszy, wtedy bez żadnych ceregieli startowałbym do Ciebie starając się pozyskać Twoje względy...niestety jestem... :cry:

Spotkanie w "Leonardo" było naprawdę pięknym momentem mojej podróży do innego czasu.
DZIĘKUJĘ
::thnx::

[ Dodano: 2012-08-13, 21:46 ]
http://www.youtube.com/watch?v=p8jJ1ORIOes

[ Dodano: 2012-08-13, 21:52 ]
http://www.youtube.com/wa...feature=related

Witaj Agnieszko :flower:

Obcowania z przyrodą można się nauczyć, słuchanie tego co niesie tylko wiatr, trzask płomienia w ognisku, przygotowywanie potraw przy pomocy minimalnego sprzętu, powoduje, że po początkowych strachach i obawach przychodzą momenty cudownego odreagowania i odprężenia, kiedy już nauczymy się słuchać i pozwolimy na umiejscowienie się w tej atmosferze zbudowanej odgłosami natury.
Są firmy fonograficzne produkujące i propagujące nagrania relaksacyjne za pomocą "sztucznych" dźwięków natury, można ich słuchać i uczyć się w zaciszu mieszkania... ale właśnie pobyt w kempingu czy namiocie powoduje, że kontakt z naturą jest żywszy, wyraźniejszy...

Agnieszko, Cieszę się że Twoi dziadkowie ciągle są aktywni...Niech tak zostanie jak najdłużej :flow:

Witaj Agnieszko:flower:
Cieszę się że zwiększasz swoją aktywność zawodową... myślę że bez względu na wszystko powinnaś zadbać również o swój rozwój tej sfery swojego życia, jest szansa, że to będzie Cię bardziej motywować do dbania o swoje zdrowie. Trzymam za Ciebie kciuki :mrgreen:

Agnieszko, dokonałem odkrycia i znalazłem na zapleczu tostownicę...
Zeżarłem 4 tosty, czyli 8 trójkątów licząc po angielsku...
Jeżeli pożyję do jutra to żadne jajka, schabowe nie będą dla mnie straszne...
Kto zdrowy umysłowo pozwala aby chłop sam sobie robił kolację? nieszczęście gotowe bez żadnego ryzyka...
Na wszelki wypadek, śpię dziś w łazience, czort wie co będzie :omondieu:

Witam serdecznie :flower:

Z tego co mi wiadomo, to Iwonka ma przytulne mieszkanko, ale... może ja też zmieszczę się gdzieś w kąciku.
Agnieszko dawaj razem ze mną, może nas nie wywalą, razem możemy zaprzeć się w drzwiach i nie wypchną nas.... :mrgreen:

Witaj Agnieszko :flower:

Iwonka jest oczywiście nie do podrobienia w swoich wypowiedziach, i jak zwykle ma bardzo dużo racji, że sposób leczenia jest uzależniony od naszych oczekiwań i potrzeb... ale Wiem że wybierzesz najlepszy sposób leczenia i terapii niekoniecznie zgodny z naszymi sugestiami, ale gwarantujący sukces Twojego leczenia :lol: