Znalezionych wyników: 11

Dodano: 2012-03-13, 12:05

Przebaczenie jest najtrudniejszą miłością.

Albert Schweitzer ; Wybaczaj wiele innym - sobie nie wybaczaj niczego.

Auzoniusz; Przebaczenie jest dwukierunkową drogą, bo ilekroć przebaczamy komuś, przebaczamy również samemu sobie.

Paulo Coelho; Słabi nigdy nie potrafią przebaczać. Przebaczenie jest cnotą silnych.

Mahatma Gandhi (Mohandas Karamchand Gandhi);
Najpiękniejszy dar to przebaczenie. Tam, gdzie nie chce się przebaczyć, od razu powstaje mur. Od muru zaś zaczyna się więzienie.

Phil Bosman.
Ja myślę,że jesli jesteśmy skazani na siebie w ciężkiej chorobie onkologicznej,to musimy dojść do ładu przede wszystkim ze sobą.W przeciwnym razie,możemy okazac się"katami"dla naszych bliskich.Albowiem sytuacja,gdy jest słąby,chory,leżący,to my zdrowi bedący przy nim mamy potężną władzę.Bo liczy się w jaki sposób,tę przysłowiową szklankę wody podamy,o jaką atmosferę w domu zadbamy.Czy liczymy się z prosbami chorego-nawet dla nas udziwnionymi.I sami starami się chronić-poszukujemy pomocy bliskiego krewnego,prosimy o przyjście pielęgniarki na "godziny".
I nie wiem,czy przebaczamy,może nawet nie,ale jesteśmy zwyczajnie dobrymi ludzmi.Jesteśmy Człowiekiem.
Zupełnie inaczej ma się sprawa z uczuciem przebaczenia z kimś,z kim nie jesteśmy związani emocjonalnie,z kimś kto jest daleko.Ja też nie jestem ochotna do przebaczenia lekarzom,którzy zamiast Brata dobrze zooperować,zignorowali wynik biopsji,Jego tłumaczenia i wycięli zupełnie zdrowę miejsce zamiast to z rakiem.Ja nawet nie widze potrzeby przebaczania.I podobnie w innych tego typu sytuacjach.

[ Dodano: 2012-03-13, 12:03 ]

Wysłuchałam i co z tego kazania dla Ciebie wynika?

[ Dodano: 2012-03-13, 11:33 ]
Ja mam juz swoje zdanie w tej kwestii,ale ważne jest co Ty friend, -o tym myślisz?

Dodano: 2012-03-10, 00:57

Gazda, -oj Gazdo,właśnie przed chwilą coś takiego powiedział mój mąż,gdy mu powiedziałam o czym teraz pisze na forum.On nie ma nowotworu,ale jest też bardzo schorowanym Człowiekiem.I tak mówił o swoim Wnuczku lat 2,5 i tym drugim,które nasza córka ma w lipcu urodzić.

Zastanawiałam się jak poprawnie powinnam napisać-przebaczenie czy wybaczenie?Ewentualnie moderator poprawi.
Tak czytam te wypowiedzi tych,którzy mają chorych w rodzinie.Ba,sami sie opiekują takim chorym.
To chyba nie jest takie proste wszystko.Myslę o emocjach.
Bo,dobrze jeśli obecnie chory,szczególnie już terminalnie miał dobre relacje ze swoją żoną,mężem,dzieckiem wtedy,gdy był jeszcze zdrowy.
Gorzej jak było inaczej-niewierny mąż,apodyktyczna babcia,alkoholik itp.Po prostu ta osoba dała mocno w kość swojemu bliskiemu,który teraz opiekuje się nim.Przykład z mojego podwórka-żona,która odsunęła męża od dzieci (wiecie taka ,która wszystko wie i zrobi najlepiej i bywa od łoża też),chora i teraz co?Został jej mąż,którym targają różne emocje.
Drugi przykład z mojego otoczenia-chory lat 85 wg mojej oceny faktycznie nieciekawy Człowiek.Marnie traktował żonę,już nie żyje,swoją przybraną córkę molestował seksualnie,zresztą nawet mnie jako młodą dziewczynę zaczepiał,ale rodzice bardzo prędko zauważyli i znajomość została zerwana.Jak zachorował na raka wargi,został się sam w swoim domu.Na koniec trafił do hospicjum,tam umarł.I bije się w piersi,nie umiałam mu wspólczuć.
Ostatnio byłam na spotkaniu z psychologiem(uniwersytet III Wieku)tam była mowa o wybaczaniu.Ze przynosi ulgę,ukojenie,szczególnie w sytuacji,gdy ta nasza druga połowa już nie da rady nas skrzywdzić,a już sama potrzebuje pomocy.
Ja sama nie musze się z tym problemem zmierzyć,jednak może warto pochylić się nad tym tematem.