Znalezionych wyników: 13

Dziękuję Wam za wyrazy współczucia, za wsparcie, za pomoc, za to, że mogłem się podzielić moimi problemami, za to, że jesteście. DZIĘKUJĘ

Walkę z chorobą przegraliśmy... Tata odszedł wczoraj o 21:05.........

U nas pogorszenie. Od niedzieli tato nie wstaje z łóżka. Prawie cały czas śpi. Na twarzy dzisiaj pojawiła się opuchlizna i bardzo głośno oddycha. Dzisiaj na wizycie lekarz z hospicjum domowego zlecił dexaven w kroplówce. Nerki pracują, bo cały czas napełnia się cewnik. Coraz gorzej to wszystko wygląda.... Aż strach pomyśleć jak to wszystko może wyglądać jutro... Czy to są objawy stanu terminalnego?

Witam,
U nas sytuacja w miarę stabilna. Tato co prawda nie ma już takich sił jak jeszcze np. miesiąc temu, ale ma apetyt i potrafi zjeść wszystko

Samodzielnie się nie porusza, ale chętnie daje się prowadzać po mieszkaniu. Ostatnio miał lekko opuchniętą prawą część twarzy i prawą rękę (ma ZŻGG), ale teraz wróciło wszystko do normy i obrzęk minął. Wiadomo, że sytuacja może być za chwilę inna, ale my cieszymy się, że teraz jest w miarę ok i oby było tak jak najdłużej.

Pozdrawiam serdecznie.

W poniedziałek mieliśmy pierwszą wizytę w ramach hospicjum domowego. Moja mama i bratowa, które były przy ojców, delikatnie mówiąc, były rozczarowane podejściem lekarza. Pani doktor stwierdziła, że nie widzi żadnych problemów, bo: "chory może jeszcze samodzielnie wstawać z łóżka i bez pomocy samodzielnie siadać" i że "konsultacja z lekarzem rodzinnym w zupełności by wystarczyła". - Tak wyglądał początek wizyty. Oczywiście, w sumie na szczęście, moja bratowa zareagowała na tego typu uwagi i poskromiła komentatorskie zapędy pani doktor. Po wymianie argumentów reszta wizyty przebiegła nawet w sposób zadowalający

Niemniej jednak zawnioskujemy o zmianę lekarza.

Hej,
U nas od wczoraj mała poprawa

Może to niewiele, ale jednak cieszy. Tatko dostał lepszego apetytu - od razu widać, że jest wzmocniony. Co prawda dużo nadal leży i siedzi, ale jednak częściej stara się wstawać i chce pospacerować po mieszkaniu.
Oby ten dobry moment trwał jak najdłużej. Trzymajcie kciuki !

[ Dodano: 2011-03-03, 23:02 ]
Zapomniałem dodać, że dzisiaj nawet zjadł 2 pączki

Dobry wieczór,
Kilka dni nie pisałem, więc już mówię co u nas.
Tato jest osłabiony i sprawia wrażenie sennego - to pewnie efekt leków przeciwbólowych (bierze tramal). Bardzo mało wstaje z łóżka - zaledwie 3-4 razy na dzień, ale cały czas też nie leży, bo podnosi się i siada na łóżku. Pocieszające jest to, że ostatnie 2 dni miał nieco lepszy apetyt i jakby nabrał trochę więcej sił.
Jesteśmy też w trakcie załatwiania hospicjum domowego. Pierwsza wizyta lekarza ma być pod koniec tygodnia. Dam znać później, co i jak

Pozdrawiam.

Witam po kilku dniach przerwy.
Tato wyszedł wczoraj ze szpitala (był na oddziale neurologicznym). Napady padaczkowe jak na razie ustąpiły. Niestety ojciec wydaje się być bardzo osłabiony i ma problemy aby samodzielnie się poruszać, czy nawet choćby chwilę stanąć samemu na nogach. W tym tygodniu miały być robione paliatywne naświetlania, ale z uwagi na stan ogólny i jednoczesny pobyt w szpitalu, lekarze (neurolodzy) stwierdzili, że w tym stanie naświetlanie przyniesie więcej szkody niż pożytku. Skonsultowałem się w tej sprawie z lek. onkologiem od radioterapii i też uważa, ze lepiej zaczekać i zobaczymy jaki będzie stan ojca za kilka dni/tydzień. Czy to dobra decyzja? Trochę mam wyrzuty sumienia i poczucie tego, że nie robimy wszystkiego, co można zrobić... Ale też staram się trochę usprawiedliwiać... bo przecież walczymy ponad 2 lata (co podobno jest sukcesem w DRP), były chemie, były naświetlania.... Ale może to wszystko za mało? Sam nie wiem...

Mamy najświeższy wynik TK głowy. Guzy były już duże, ale powiększyły się o kilka mm w ciągu ostatnich 2 tygodni.

Wynik TK głowy z kontrastem.
W obu półkulach mózgu widoczne ogniska meta ulegające obwodowemu wzmocnieniu w fazie pokontrastowej. Są one otoczone hipodensyjną strefą palczastego obrzęku. W lewym płacie czołowym ognisko 47x40 mm, w lewym płacie skroniowym 25x26 mm, w prawym płacie skroniowym 40x32 mm. Róg przedni LKB modelowany przez zmiany. poza tym układ komorowy w granicach normy. Bruzdy korowe na poziomie zmian zaciśnięte.

Jak to interpretować? Czy to już brzmi tragicznie? Czy jeszcze mamy przed sobą kilka miesięcy?

Kolejny dzień, kolejne doświadczenia choroby...
Dzisiaj rano u ojca pojawiła się temperatura 37,5 -38. Miał ślinotok i narzekał na duszności i do tego zero apetytu. Nie to jednak było problemem. Ok południa dostał silnych drgawek / wstrząsów. Wezwaliśmy karetkę i ojciec znalazł się w szpitalu. Teraz jest na oddziale neurologicznym i czekamy na wyniki badań.

Właśnie sobie uświadomiłem, że najbardziej przerażająca jest szybkość tych wszystkich, niespodziewanych zmian.. które z dnia na dzień pojawiły się po 2 latach (względnego) "spokoju" i jednak dość systematycznego leczenia i badań...
Są momenty, ze jest dobrze, a tu za chwilę gorączka, za chwile ślinotok za za kilkanaście minut drgawki... Czy też zauważacie takie nagłe zmiany u swoich bliskich?

Dzisiaj właśnie tak zrobiliśmy. Pokruszone, podaliśmy do picia i wypił. Pytanie tylko, co będzie jak pić też nie będzie chciał bo znowu sobie wymyśli coś innego.. Czy są jeszcze jakieś szanse żeby stan psychiczny ojca się poprawił? Wiem, że to przerzuty do OUN zrobiły mu takie spustoszenie w psychice, ale czy teraz będzie już tylko gorzej?

Dzisiaj jesteśmy po konsultacji z onkologiem. Chemii teraz żadnej jednak nie dostanie - szczegółów nie znam, bo tym razem nie ja mu towarzyszyłem. Dostał zapalenia oskrzeli i jakąś niewielką wysypkę na ciele i pewnie dlatego nie kwalifikuje się na żadną chemię.
Lekarz dał jeszcze skierowanie na paliatywne naświetlanie głowy, które ma być w przyszłym tygodniu.

Co do wcześniejszych leczeń, brał dwa schematy chemii: PE i chyba CAV lub CAVE (ale dokładnie nie pamiętam). Naświetlany też już był zarówno na płuca jak i na głowę.

Te 7-11 miesięcy, jakie daje statystyka rzeczywiście na pierwszy rzut oka nie dają dobrej informacji, ale w przypadku mojego ojca, dzięki Bogu, można mówić , że niejako należy do odsetka "szczęściarzy". Od momentu wykrycia minęło 2 lata i jak dotychczas był w dobrym stanie. Oby tak było dalej.

[ Dodano: 2011-02-14, 21:20 ]
Mamy kolejny problem. Mój tato do tej pory zażywał m.in. dexamethazon, furosemid i inne leki. Od wczoraj nie chce połykać żadnych tabletek. Staramy się go przekonać, że powinien tabletki brać, że to mu pomaga itd. Najprawdopodobniej w związku z przerzutami do OUN ojciec wymyślił sobie, że te tabletki mu szkodzą, że przez nie czuje się źle, że przez tabletki nie ma apetytu i generalnie zachowuje się tak jakby to była trucizna.
Boję się, że jak przerwie dawkowanie może mu to nagle zaszkodzić. Czy coś w takiej sytuacji można zrobić?

Komentarze nie związane bezpośrednio z historią choroby znajdują się w => tym wątku <=.

Witajcie,
Pod koniec 2008 roku u mojego ojca został zdiagnozowany rak drobnokomókrkowy płuca prawego. O damtego czasu do dziś mamy za sobą kilka cykli chemio- i radioterapii (także leczenie skojarzone). Przez całe dwa lata mój ojciec leczenie znosił dość dobrze. Na wiosnę 2010 po badaniu TK wykryto pierwsze ogniska meta do węzłów chłonnych i jedno ognisko w mózgu. Po traz kolejny ojciec przeszedł cykl naświetlań i chemii. I też zniósł to dość dobrze.
Ostatnie badanie TK pokazało, że w mózgu są już w sumie 3 ogniska (w obu płatach skroniowych i w płacie czołowym). Dodatkowo ogniska są stwierdzone w prawym nadnerczaczu i wnęce śródpiersia.
Ostatnio też zmieniło się jego zachowanie: zaniki pamięci, słaba koordynacja ruchowa, brak apetytu itp.
Zdaję sobie sprawę, że rokowania są złe, jednak lekarz prowadzący chce podać cykl kolejnej chemioterapii. I oby jeszcze to trochę wydłużyło życie.
Ile w takim przypadku pacjent może jeszcze żyć? Czy można coś jeszcze zrobić by mu pomóc?