Znalezionych wyników: 6

Jestem z Tobą
Czytam wątek i trzymam kciuki
Trzymaj się dzielnie razem z mężem

Lekarze często mówią aby nie czytać informacji z internetu bo to czasem śmieci a nie przydatne rzeczy, ale gdzie my bliscy chorych mamy szukać informacji skoro czasem lekarze ukrywają przed nami prawdę lub przekazują pobieżne informacje ???
Nieoperacyjny rak płuc jest jednym z najgorzej rokującyh nowotworów :(

Od tego jest Forum

po śmierci taty zaglądam tutaj codziennie, nie wiem dlaczego ale spędzam tutaj bardzo dużo czasu. Czytam posty, odpowiadam czasem.
Ella ja też sama osobiście w tej ciężkiej próbie przekonałam się, że prawdziwi przyjaciele są

Znajoma pielęgniarka bardzo nam pomagała, była przy tacie kiedy my dzieci byliśmy czy w szkole czy w pracy.
Nie poddawajcie się

Pisz co u Was

Nikomu nie ujmując to moim zdaniem część lekarzy powinno nauczyć się bądź zmienić nastawienie do pacjentów. Kiedyś zastanawiałam się czy ich częste zachowanie jest efektem braku empatii czy unikiem powiedzenia prawdy choremu lub rodzinie.
Jak tata był chory też poszłam do lekarza to potraktował mnie jak upierdliwą muchę w okresie letnim. Powiedział :"A co by pani jeszcze chciała wiedzieć ?!!!"
Chciałam wiedzieć wszystko co tyczyło mojego chorego tatki :(

Zdeterminowana22
Witam Cię.
Choroba w ciagu 7 tygodni z mojego taty człowieka silnego, zawsze zdrowego,pełnego poczucia humoru, lubianego, towarzyskiego, pełnego wigoru, miłości do rodziny , swoich dzieci zrobiła człowieka,który nie chciał rozmawiać, opadł z sił, nie był w stanie iść do toalety, mówić. Pamiętam jak w szpitalu dostał biegunki , miał pampersy, spojrzał na mnie i powiedział " nigdy by mi nie przyszło do głowy , że kiedykolwiek będzie musiał mieć pampersa."
Śmierć mojego taty diametralnie przewróciła mój świat do góry nogami. 1.5 roku wcześniej mama, teraz tata. Musiałam dla dwóch młodszych siótra- jedna 16 lat, druga 19 lat pełnić rolę mamy, taty i starszej siostry. Wróciłam na stare śmieci do domu rodzinengo bo nie mogłabym zostawić ich samych sobie. Jest nam ciężko, mnie szczególnie bo na swoich barkach noszę utrzymanie domu, problemy, dylematy. Wiem, że nigdy nie zastąpie siostrom rodziców, wcale nie chce bo wiem, że rodzice są blisko Nas i mają Nas w swojej opiece.
Życie naprawdę pisze takie scenariusze dla nas, że czasem zadaję sobie pytanie- ile człowiek jest w stanie znieść.
Trzymaj się i bądz przy tacie. Ja byłam do końca

Przepraszam, nie zauważyłam
Czytam tutaj każdy nowy wątek,ale rzadko odpisuję
Oboje moich rodziców i mama i tata zmarli na raka. Byli w podobnym wieku co Ty. Mama 55 lat, tata 56 lat. Nie piszę tego, aby Cie zdołować. Moi rodzice nie mieli tyle szczęścia co bliscy innych forumowiczów,ich walka była skazana na klęskę. Teraz z biegiem czasu dochodzę do tych moich wniosków. Jesteś silny, w dobrym stanie fizycznym i psychicznym więc głowa do góry

Wiele jest tutaj osób, które pomogą dobrym słowem, radą i doświadczeniem. Pamiętaj ,nie jesteś Sam. Masz Nas- forumowiczów