Znalezionych wyników: 2

(*)(*)(*)
Bardzo mi przykro

Zdeterminowana22
Witam Cię.
Choroba w ciagu 7 tygodni z mojego taty człowieka silnego, zawsze zdrowego,pełnego poczucia humoru, lubianego, towarzyskiego, pełnego wigoru, miłości do rodziny , swoich dzieci zrobiła człowieka,który nie chciał rozmawiać, opadł z sił, nie był w stanie iść do toalety, mówić. Pamiętam jak w szpitalu dostał biegunki , miał pampersy, spojrzał na mnie i powiedział " nigdy by mi nie przyszło do głowy , że kiedykolwiek będzie musiał mieć pampersa."
Śmierć mojego taty diametralnie przewróciła mój świat do góry nogami. 1.5 roku wcześniej mama, teraz tata. Musiałam dla dwóch młodszych siótra- jedna 16 lat, druga 19 lat pełnić rolę mamy, taty i starszej siostry. Wróciłam na stare śmieci do domu rodzinengo bo nie mogłabym zostawić ich samych sobie. Jest nam ciężko, mnie szczególnie bo na swoich barkach noszę utrzymanie domu, problemy, dylematy. Wiem, że nigdy nie zastąpie siostrom rodziców, wcale nie chce bo wiem, że rodzice są blisko Nas i mają Nas w swojej opiece.
Życie naprawdę pisze takie scenariusze dla nas, że czasem zadaję sobie pytanie- ile człowiek jest w stanie znieść.
Trzymaj się i bądz przy tacie. Ja byłam do końca