Znaleziono 1 wynik

Ja niestety wiem co czujesz, mój tato umiera .
my byliśmy bardzo ze sobą związani , mama zawsze powtarzała ze trzymamy "sztamę" na dobre i złe. Kiedy dowiedziałam się że jest chory nie mogłam uwierzyć ...Jak to przecież mój tato ma dopiero 60 lat ...czemu on ? czemu taki dobry człowiek ? czemu mój tato ? Ten który jak miałam ochotę na coś slodkiego szedl mi do sklepu , ten który robił najcudowniejsze placki ziemiaczane , ten który nigdy nie narzekał żeby zostać wnukiem ....czemu on ? tyle jest zła na świecie to czemu Bóg upatrzał sobie właśnie nas...To są pytania bez odpowiedzi ...nie warto ich sobie zadawać ...

Ja tłumacze sobie że może poprostu Bóg u siebie chce mieć takie osoby u siebie...

Teraz kiedy razem jesteśmy już w ostatniej fazie i odliczamy godziny serce mi się kraje ....widze jego cierpienie , ból, smutek .Wychodzę z pokoju żeby się wypłakać i wracam z uśmiechem żeby się nie bał .....żeby się czuł bezpiecznie w tej ostatniej naszej współnej drodze....

Z niektórymi rzeczami trzeba się oswoić , nie da się ich zmienić mimo że robi się wszystko dla tej drugiej osoby . najważniejsze moim zdaniem to byc przy niej - do ostatniego odechu , ostatniego zabicia serduszka.....