Znalezionych wyników: 3

Witaj,

Rokowanie jest trudne bo i grupa chorych jest niejednorodna. Wczesne fazy choroby są wyleczalne u wielu chorych, późne praktycznie niemożliwe do wyleczenia. Stąd wczesna i dokładna diagnostyka, pozwalająca w sposób dokładny rozpoznać zaawansowanie choroby wpływa także na dokładność ustalenia rokowania.

W 2003 roku badacze pod kierunkiem Andresa Ferreri w ramach IELSG (International Extranodal Lymphoma Study Group) ustalili pięć czynników rokowniczych mających wpływ na przeżycie chorych z rozpoznaniem chłoniaka centralnego układu nerwowego.

Do czynników niezależnie wpływających na rokowanie wymienionych przez Ferreri i wsp. należą:
- wiek chorego (<60 lat [0] vs. >60 lat [1])
- stopień sprawności wg. ECOG (PS 0 lub 1 [0] vs. PS 2, 3 lub 4 [1])
- stężenie dehydrogenazy mleczanowej w surowicy krwi (prawidłowe [0] vs. podwyższone [1])
- stężenie białek w płynie mózgowo rdzeniowym (PUNKCJA!) (prawidłowe [0] vs. podwyższone [1])
oraz
- nacieczenie głębokich struktur mózgowia (brak [0] vs. obecne [1]).

Na podstawie oceny ww. czynników Ferreri i wsp. opracowali model prognostyczny, który zilustrowany jest na wykresie estymaty Kaplana-Meiera w formie krzywej poniżej:

Powyższy wykres obowiązuje dla grupy chorych leczonych w schemacie chth(hd-mtx)+rth czyli tak, jak w Twoim wypadku (prawdopodobnie).

Wg wykresu - u chorych leczonych w sposób wymieniony powyżej, u których brak czynników ryzyka lub obecny jest jeden czynnik ryzyka szansa na przeżycie całkowite wynosi 80% i jest to wynik wysoki. U chorych z obecnością dwóch lub trzech czynników ryzyka przeżycie całkowite wynosi około 45%. U chorych z najbardziej zaawansowaną chorobą (to jest z obecnością czterech lub pięciu czynników ryzyka) przeżycia odległe praktycznie nie występują, to znaczy, że choroba jest leczona wyłącznie paliatywnie. Wyniki te, w porównaniu do całej grupy chorych, przechodzących leczenie także w innych schematach są nieco lepsze (80% vs. 75%, 45% vs. 40%, trzecia grupa tak samo).

Dlatego tak ważne jest dokładne ustalenie rozpoznania i stopnia zaawansowania choroby (tzw. pretreatment evaluation), żeby móc określić także rokowanie a co za tym idzie także dobór terapii. Ponieważ nie było punkcji lędźwiowej - nie wiemy, czy zasadne było podawanie metotreksatu dokanałowo oraz nie wiemy, czy poziom białek w płynie m-r jest na poziomie normy, czy nie.

Pozdrawiam!

Witam,

Upieram się przy tym, że punkcja lędźwiowa z pobraniem płynu mózgowo-rdzeniowego do analizy cytologicznej jest w takim podejrzeniu/rozpoznaniu niezbędna i warunkuje podawanie metotreksatu także dokanałowo w przypadku jej pozytywnego wyniku.

Proponuję zapoznać się z badaniem: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12164690.

O diagnostyce chłoniaków OUN: http://jco.ascopubs.org/c.../5034.full.pdf.

Takie stanowisko zajmuje także panel ekspercki NCCN - a przyznaję, że specjalistom amerykańskim jestem skłonny wierzyć w największym stopniu.

Pozdrawiam serdecznie!

Witaj,

Popieram w 99% moich poprzedników. Leczenie chłoniaka nieziarniczego zlokalizowanego w mózgowiu powinno obejmować nie tylko chemioterapię podawaną dożylnie ale również podawanie cytostatyków dokanałowo O ILE analiza cytologiczna płynu m-r wykazuje obecność komórek nowotworu. W pozostałych przypadkach jest to postępowanie bezcelowe. Z postępowania, które przedstawiasz wyłania się kilka niewiadomych, które w DCO we Wrocławiu wcale mnie nie dziwią - uważam ośrodek za słaby pod względem wiedzy i doświadczenia, szczególnie jeśli chodzi o nowotwory nietypowe - rzadkie.

Do błędów trzeba zaliczyć:
- niewykonanie punkcji lędźwiowej z pobraniem płynu m-r do weryfikacji cytologicznej.
- niewykonanie badanie oka z wykorzystaniem lampy szczelinowej.
- nieoznaczenie przeciwciał przeciw HIV.

Sam wybór chemioterapii jest prawidłowy. Leczenie chłoniaka nieziarniczego z pierwotną lokalizacją w mózgowiu przede wszystkim powinno obejmować podanie wysokodawkowanego metotreksatu z następową radioterapią mózgowia, co jest w planie. Dziwi ilość cykli, które podano przed radioterapią, szczególnie w obliczu dobrej odpowiedzi na leczenie. Chemioterapia powinna być wg mnie kontynuowana. Warto zapoznać się z pracą: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12488408.

Trzeba trzymać rękę na pulsie i zapytać/zweryfikować wymienione przeze mnie wątpliwości.

Pozdrawiam